Hokitika - Jacksons

Onze camping ligt vlak bij de zee. Het is hier nooit muisstil. De hele tijd hoor je op de achtergrond het geluid van de golven.Men zegt wel eens dat je een sterretje wordt als je dood gaat. Als dat klopt, dan zijn er hier op het zuidelijk halfrond veel dood gegaan. Wat een prachtige sterrenhemel. De dichtheid van sterren is overweldigend. Sterrenkundige Pieter Keyser (1540-1596) heeft zelfs 12 nieuwe sterrenbeelden gevonden op het zuidelijk halfrond. Enkele werden vernoemd naar diersoorten zoals Kameleon, Paradijsvogel, Kraanvogel, Vlieg, Toekan, Pauw, Phoenix, Vliegende Vis, Goudvis, Kleine Waterslang. Jammer dat ík ze niet herken.

Vanochtend het schilderachtige plaatsje Hokitika bezocht. Veel huizen moesten inderdaad geschilderd worden. De oudste gebouwen zagen er maar vervallen uit.

Hierna naar Hokitika Gorge gereden, volgens de beschrijving moest hier een prachtig azuurblauw meer liggen. Je rijdt door een bijna Hollands landschap, je ziet Friese Stamboek koeien, maar in de verte liggen de Nieuw-Zeelandse Alpen. Volgens mij heeft NZ meer Friese koeien dan er in Nederland rondlopen

Door de vele regen de afgelopen tijd, heeft het water van Hokitika Gorge een andere azuurblauwe kleur dan die wij eerder hier gezien hebben.

Er hangt weer een heerlijke ‘swing’ brug Je mag er maar met zes personen tegelijkertijd op. Waarschijnlijk gebaseerd op het gewicht van de Kiwi’s, want de brug kan 1000 kilo dragen. Beneden vragen twee meisjes aan een aantal jongens of zij van de brug durven af te springen. Ze hebben op YouTube een filmpje gezien, waarin jongens dat doen. Deze knapen bedanken voor de eer. ‘Je mag het zelf doen, als je het leuk vindt.’ antwoordt er een.

Helaas geen spannende foto voor mij.

Bij Kaniere hebben wij de Kaniere Water Race Walkway gelopen. Een mooie tocht, maar zonder bewegwijzering, wel allerlei waarschuwingen. Gevaar voor mijnschachten, gevaar i.v.m. jacht op dieren, verboden te zwemmen. Na een uur wandelen, hielden we het voor gezien.

Een mooie zonnige dag, die een beetje overschaduwd werd door het slecht spelende Ajax.

Morgen vertrekken we naar Arthurs Pass. De temperatuur daar is overdag goed, maar twee graden ’s nachts is minder.

Vrijdag 6 mrt

We wisten dat het een korte rit zou worden, maar voordat we er erg in hadden waren we onze nieuwe bestemming al gepasseerd. 

We reden maar door naar Otira. Dit plaatsje stelde niks voor, maar vlak voor Otira lag de Taramaka track. Hiervoor moesten we het spoor en een brug  oversteken. Het laatste stukje ging over een soort touwbrug, maar dan van staal. Er mocht maar één persoon over de brug lopen. Wij kwamen hier nog een Nederlandse vrouw tegen. Haar dochter woonde momenteel in Nelson maar ze verhuisde vaak. Ze was een  ‘zwerfster’, volgens moeder. ’Het voordeel ervan is, dat ik wel veel van de wereld zie.’  Ze moest er niet aan denken dat ze vroeger aan een NZ man was blijven hangen. ‘Heb je gezien in wat voor berghutjes ze af en toe wonen?’

De wandeling liep naast een rivierbedding, op een soort geitenpad. Het was een echte track, minimaal aangegeven en niet geschikt voor de sportschoentjes die we droegen. Het werd een kort tochtje.

Wij staan nu op Jacksons Retreat. Het is geen Top10 Camping, maar bij ons staat hij op nummer één. Bij de incheck werd ons gevraagd waarom wij hier drie nachten bleven. Het gebeurt zelden. Wij hebben de mooiste plek gekregen, heel ruim en een prachtig uitzicht. Er zijn hier glow worms, er lopen weka’s en een kiwi rond. Die zullen we waarschijnlijk niet zien. De kiwi slaapt 22 uur en komt als wij slapen vast pas kijken. Op de camping is een wandeling mogelijk naar een waterval die in een ongerept regenwoud ontspringt

De walk liep aardig omhoog via een pad, dat de naam geitenpad niet waardig was. We moesten eerst een kreek oversteken, dat wonderbaarlijk lukte zonder natte voeten te krijgen. Hierna ging het omhoog langs varens, over neergevallen bomen, dikke wortels, loshangende takken (het leken wel lianen) en grote keien. En weinig tot geen bewegwijzering. Antoinette dacht regelmatig aan terugkeren, zij was bang voor een misstap en dat zou niet goed voor haar rug zijn. Na 30 minuten waren we eindelijk bij de waterval aangekomen. De klim was de moeite waard.

We hebben op deze camping voor 20 gig WIFI. Het moet wel binnen 24 uur gebruikt worden…... Misschien maar een wedstrijd gaan bekijken, zal Antoinette blij mee zijn.

Intussen hebben we ook genoeg sandflies gezien en gevoeld. Even de deur open en er zitten er zeker tien binnen.

Net in het donker even naar buiten gegaan. Met een zaklantaarn bedekt met een rood stukje textiel op jacht naar de glow worms. We dachten dat we voor niets gingen, maar toen onze ogen eenmaal aan het donker gewend waren, zagen we eindelijk lichtjes.

Nu kunnen we gaan slapen! Misschien worden we wakker door de roep van de kiwi.