Fox Glacier - Hokitika

Maandag nog gesproken met een Australische vrijwilliger bij de brandweer. De branden zijn nu onder controle, alleen bij Canberra zijn er nog problemen. Zoals wij al wisten, zijn er al eeuwen branden in Australië. Vroeger o.a. aangestoken door de Aboriginals of door de bliksem. Nog steeds gebeurt het tegenwoordig vaak door blikseminslag. In Australië probeert men de branden gecontroleerd te blussen. Zij denken tot hier en niet verder. Sinds we de enorme bossen daar gezien hebben, snappen we het beleid beter. Helaas zijn er nog steeds lui die hun huizen bouwen op plekken, waarvan de brandweer zegt dat niet te doen.

Hij vertelde dat er een nieuwe vrijwilligster was bij de brandweer. Zij vroeg om stilte. ‘Ik hoor een trein aankomen,’ zei ze. Een van haar collega’s antwoordde: 'Wacht maar, zo meteen wordt het een Boeing.’ Het geluid van een bosbrand schijnt oorverdovend te zijn.

Wij lazen dat op de plek waar wij nu zitten zo’n 500 cm neerslag per jaar valt. Het begon gisterenavond te regenen en het hield niet op. Wij hebben zeker 10 cm neerslag gehad!

Gelukkig hadden we geen track geboekt, watervallen en meertjes te over hier op de camping.

’s Middags stromen ook de campers binnen. Het lijkt wel het programma: 'Wij zijn er bijna.' Ze hebben allemaal een nummer op de voorruit, het hoogste is 22. Allemaal bejaarden….

Ik zal morgen nummer 23 op mijn voorruit plakken, maar ik ga wel een andere kant op. Wij horen toch nog niet echt bij de bejaarden?

Woensdag 4 maart

Vandaag vroeg vertrokken, het regende gelukkig niet meer. Iets meer dan 180 km door zeer gevarieerd landschap gereden. We hadden de tijd aan ons zelf. De eerste twintig km ging door een regenwoud. Berg op en af. De ene bocht na de andere. In een regenwoud regent het veel en dat kon je wel zien aan de verschillende kleuren groen. Er waren bovendien veel boomlawines geweest. Op sommige plaatsen was de weg zelfs weggespoeld, met als gevolg dat er maar één rijbaan beschikbaar was. Hier moest je dan zo’n tien minuten wachten tot de tegenliggers gepasseerd waren.

Een paar keer gestopt en wat gelopen. Het is wel drukker dan acht jaar geleden, maar het blijft een mooi land.

Rond twee uur in Hokitika Holiday Park aangekomen. Je mag gaan staan waar je wilt; plek genoeg. Op dit moment bezetten wij 8 plekken. Wij zijn nog naar het strand gegaan, vanwege het zonnige weer. Het strand is niet gecultiveerd, er liggen veel aangespoelde boomstronken en grote stenen. Je kunt ook geen verre wandelingen maken, want je moet het water van diverse kreekjes oversteken. Wij hebben uiteraard weer steentjes in de kreek verlegd om de loop te veranderen, net als we acht jaar geleden gedaan hebben.

We zitten nu op de camping in het zonnetje met een glaasje Pimms en een biertje. 

Wat kan het leven toch heerlijk zijn. De weersvoorspellingen voor morgen zijn goed, dus wij gaan de omgeving dan verder verkennen.