Manapouri - Cromwell -Fox Glacier

Zondag 1 mrt 2020

Wij vinden het verkeer nu drukker dan acht jaar geleden. 

Volgens de familie hebben wij nog mazzel; de Chinezen zijn er dit jaar bijna niet vanwege het coronavirus. 

Onderweg zien we veel herten in de wei staan, die uiteindelijk bij de Lidl als biefstuk in het schap komen te liggen.

Nieuw-Zeeland staat bekend als kiwi land. Maar de kiwi vrucht komt eigenlijk uit China. De Chinese kruisbes was in China al eeuwen bekend. 

De zaden van de vrucht werden in 1906 door Mary Isabel Fraser mee naar NZ genomen. Pas in 1959 kreeg het de naam kiwi, omdat het lijf van de kiwi lijkt op de harige vrucht. Dit was beter voor de internationale marketing.

Wij hebben hier kiwi’s gekocht. Je zult het niet geloven, maar ze kwamen uit Italië. Ik hoop niet uit Lombardije.

Vandaag niet alleen veel campers, maar ook meer politie op de weg gezien. Ik houd mij trouw aan de maximale snelheid. Ik heb een politieagente naast mij zitten. Cromwell ligt vlag bij Alexandra en de familie heeft besloten om hier afscheid van ons te komen nemen.

De camping in Cromwell ziet er, in vergelijking met het groene gras van de camping in Manapouri, dor uit. Hier regent het veel minder en de temperatuur is beduidend hoger. Het gras is hier dus niet groener.:wink:

De familie: Jane, Chrissy, Anita, komt ons om vier uur vanaf de camping ophalen. Wij gaan naar bar/restaurant The five Stags in Cromwell. Hier schuiven Leo en Colleen even later ook aan.

Er wordt veel gelachen, gedronken en gegeten. Verhalen worden verteld en uiteindelijk nemen we echt afscheid, misschien wel voor altijd. (Of we moeten een dikke prijs winnen!)

Morgen vertrekken we naar The Fox Glacier, driehonderd km verderop.

Maandag 2 maart 2020 Met een gemiddelde van vijftig km per uur deden we er ruim zes uur over. Het is hier nog steeds rustig, hoewel het wel veel drukker geworden is in vergelijking met 2011. Toen stonden we als enige bij een Outlook point, nu waren er meer dan 6 wagens. Bij de iconische Blue Pools stonden meer dan veertig auto’s geparkeerd.

Vandaag bij uitzondering op een picknickplaats een groepje Chinezen gezien. Ze aten buiten hun eten op en liepen wat rond. Zodra ze in de auto zaten, gingen de mondkapjes op. Ze wilden vast elkaar niet besmetten. We zijn vandaag voor het eerst gestoken door de bekende sandflies, kleine trage muggen, die aardig kunnen steken.

Onderweg ook veel fietsers tegen gekomen. Wat een bikkels. Wat zaten sommigen van hen af te zien, vanwege al dat klimwerk. En dan te bedenken dat als ze dan eindelijk op een camping aankomen, ze hun tent ook nog op moeten zetten.

Het landschap waar wij doorheen reden, blijft verwonderen. Vandaag veel bruggetjes gehad met maar één baan, waarbij wij bij de meeste er als eerste overheen mochten.

Voor de rug van Antoinette was de tocht niet prettig. Wij waren dan ook blij toen wij bij Fox Glacier aankwamen en een stuk konden gaan wandelen.

Wij wilden hier morgen nog een keer een tocht onder begeleiding van een gids over de gletsjer maken. Dat gaat helaas niet door. Door het weer, lees de regen, van de afgelopen twee jaar, zijn de toegangswegen onbegaanbaar geworden. Je kunt nu een tocht maken per helikopter. Deze zet je boven op de gletsjer af en vanaf daar maak je dan een tocht. De goedkoopste prijs is $ 500 p.p. omgerekend zo'n € 310 p.p. Daar wij al eerder een helikoptervlucht en een tocht over de gletsjer gemaakt hebben, kiezen we voor een alternatief. Er wordt regen voorspeld dus we wachten de dag van morgen af.

Oud- collega’s, morgen veel succes op school. Jullie vakantie zit er op. Pas op voor het coronavirus.