Barossa Valley - Adelaide

Het weer viel 12 februari in de ochtend tegen. Het was maar 20 graden i.p.v. de verwachte 26. Gelukkig heb ik twee schoonzussen, die wisten dat wij vlak bij Jacob’s Creek zaten. Ik hoor nu heel veel mensen denken: ‘ So what?’ Deze Jacob is de leverancier van wijn aan onze eigen Appie. Dus in plaats van meteen het zwembad in te duiken, hebben wij 7 minuten met de auto gereden en Jacob bezocht. Men wilde ons meteen de wijn laten proeven, maar voor mij geen alcohol als ik rijd. Antoinette dacht er ook zo over. Wij hebben genoten van het landschap en bij Jacob een bakkie gedronken. Later heerlijk in het zwembad gelegen. Wat is het hier toch rustig. Je hoort ’s nachts niets en de hemel staat vol sterren. Vandaag, 13 februari, vertrokken uit Barossa Valley richting Adelaide voor zo’n kleine 75 km. Onze navigatie kon Hertz Adelaide niet vinden. Google Maps wel en we wisten dus wat ons te wachten zou staan. Onderweg kom je langs diverse scholen. Alleen al om de speel- sportvoorzieningen wil je hier komen werken. Een gigantische speelplaats en rondom grote sportvelden. Ik weet niet hoe de CAO hier is voor leerkrachten, maar kinderen zitten zeker niet op elkaars lip tijdens het buitenspelen. Adelaide is een stad van bijna 1,5 miljoen inwoners. Met nog 25 km op de teller werd het steeds drukker. In Adelaide reden we verkeerd, maar met behulp van een vriendelijke Australische kwamen we toch bij Hertz uit. Ons Hotel is er een met een 'room with no view'. Wij komen net terug van een wandeling door Adelaide. Tip: neem geen kaart in de hand, want menig Australiër schiet je te hulp om je de weg te wijzen. We hebben o.a. de oudste kerk, de Trinity Church, van Adelaide bezocht. Deze zou in 1830 gebouwd worden. De Engelse pioniers hadden het hout en glas per schip vervoerd. Bij het ontschepen bleek al het hout verrot te zijn, alleen het glas in het raamwerk was nog heel. Het duurde zeven jaar voordat de kerk af was. Het originele raamwerk is er nog steeds. Wij weten dit, omdat we ongevraagd een rondleiding kregen van een wel erg spraakzame vrijwilliger. Er waren elke dag nog vijf diensten en deze werden bezocht door zo’n 800 mensen. Wij hebben ooit gehoord, dat de mensen in Australië niet zo vriendelijk zijn, maar dat beeld hebben wij totaal niet. Ik vroeg hem hoe dat kwam. Hij vertelde, dat de mensen uit deze streek vooral pioniers waren. Zij waren uit eigen vrije wil hier gekomen. Veel andere Australiërs zijn afstammelingen van gedetineerden en bannelingen. Misschien dat daar het verschil mee te maken heeft. De man praatte veel en enthousiast en hield ons wel een half uur van ons eerste bakkie koffie af. We vinden het in Adelaide erg druk en er is veel herrie. Morgen om 9.00 vertrekken we naar Sydney met 5 miljoen inwoners. Het zal daar niet rustiger zijn. We moeten wachten op Nieuw-Zeeland om de rust weer terug vinden.