Port Fairy - Hall Gap

Zo’n kleine 150 km gereden. Antoinette kreeg eind 50er jaren, als ze met de familie een ritje op de grote weg reden, na 20 tegenliggers van haar vader een ijsje. Ik zou na 50 tegenliggers een biertje krijgen. Het waren er gelukkig net iets meer dan 50 tijdens de hele rit, dus ik mocht in Halls Gap aan een biertje. Zelf zijn we drie keer ingehaald. Je kunt dus met recht zeggen, lekker rustâgh hier.
Inmiddels is de temperatuur opgelopen tot 28 graden.
In Penshurst wilden we een bakkie drinken, maar voordat we aan de koffie zaten, liet ik Antoinette even schrikken. Wij moesten de rotonde voor drie kwart nemen, maar ik zag een bordje ‘koffie’ met een pijl naar links. Ik draaide meteen naar links. Ik reed daardoor op de verkeerde weghelft, gelukkig is Antoinette de rustigheid zelf. Ik reed al snel weer aan de goede kant van de weg! In de bar heeft Antoinette nog een souveniertje gekocht; een stukje zeep in de vorm van een bok. Onderweg twee dode kangoeroes langs de kant van de weg zien liggen. Een levende is ons tot nu toe nog niet gegund.
Wij waren rond half een in Halls Gap. Wat boodschappen gedaan en na de lunch vertrokken we naar de  Mackenzie Watervallen. We moesten ruim 260! treden naar beneden, geen probleem voor een Adonis, maar je moet ze ook weer op… Net had een hartslag van boven de 135 op de weg terug.
Op de terugweg richting het Boroka Lookout gereden. Hier heb je een gigantisch vergezicht. Er stonden twee auto’s. Er kwamen net twee oudjes terug van het uitkijkpunt. De man leunend op zijn stok, liep ver achter zijn vrouw. ‘Het is niet ver meer, je vrouw is al boven’, zei ik. Waarop de man antwoordde: ‘Just like Prince Philip, always behind the queen!’
Wij zitten nu voor het huisje en de eerste, vier levende kangoeroes binnen vijf meter gespot. Het zijn best grote beesten, wat een pracht plek!