Singapore - Melbourne

Wilde ik eindelijk karaoke gaan doen, waren er geen andere mensen. Naar de kamer dan maar en naar bed. Heerlijk geslapen wel vroeg op om met de taxi naar de luchthaven te gaan.
Op de luchthaven van Singapore is niet gekeken op ruimte en geld. Alles is groots opgezet.
Wel is er bezuinigd op personeel. Inchecken gebeurt alleen digitaal. Je paspoort wordt gescand, hierna krijg je je boarding pass en worden je labels voor je tassen geprint, die je dan wel weer zelf moet vastmaken aan je koffer en op de band moet zetten. Snap je iets niet, dan lopen er gelukkig vriendelijke dames rond die je kunnen helpen.
Bij het lezen van de boarding pass wachtte ons een ‘teleurstelling’. Onze ingecheckte premium plaatsen waren vergeven. Geen plaatsen op rij 32, maar op rij 94. Een behulpzame dame snapte het ook niet en ze liep met onze kaarten naar een balie. Even later kwam ze terug. De vlucht van Singapore Airlines was overboekt, onze ticket was geüpgraded naar business class. Daardoor mochten we ook gebruik maken van de Silverkris Lounge op het vliegveld. Het muntje viel langzaam, maar toen die eenmaal gevallen was, begaven we ons naar de lounge. Het was inmiddels acht uur en hadden in het hotel niet ontbeten.
Wat een luxe in de loungeruimte. Het schijnt dat mensen daar toch niet mee om kunnen gaan. Alles is gratis, dus volle borden en dan maar een kwart opeten. Een slok van een glas wijn en dan de rest laten staan. Wij hebben genoten van het zeer uitgebreide ontbijtbuffet.
In het toilet zijn allerlei toiletartikelen voorhanden. Tandenborstels, kammen, scheerschuim e.d.
Inchecken: geen rij, gewoon doorlopen.
In het vliegtuig, een Airbus 380, zaten we op de tweede verdieping in de middelste rij. Twee stoelen, waar normaal vier stoelen naast elkaar staan. Bij de maaltijden wordt je tafel gedekt en het eten wordt geserveerd op gewone borden.
Drinken wat je maar wilt. We gingen voor een echte originele Singapore Sling, omdat het zo lekker was gisteren. Minpuntje, geen ananas en kers op het glas.
De volgende keer maar zelf businessclass boeken….
Bij het uitstappen was er even paniek, iemand was ziek geworden. We mochten niet het vliegtuig uit! Een “ingepakte” arts kwam aan boord om de zieke te onderzoeken. Ik zag ons al in quarantaine gezet worden. (In een sporthal) Na vijf minuten werd alles gelukkig vrij gegeven; we mochten van boord. Ook hier laten de mensen al hun troep liggen. Het kaartje is waarschijnlijk duur genoeg om zelf niets te hoeven opruimen.
In Singapore is alles digitaal. De Australiërs doen liever nog aan papierwerk. (behalve het visum dat in Nederland digitaal aangevraagd moest worden)
Wij hebben geen e-paspoort en moesten rechts aansluiten achter diverse mondkapjes. Één persoon had zelfs handschoenen, een mondkapje en een enorme duikbril op.
In de rij voor de paspoortcontrole staan we voor Hollanders die een fietsvakantie van twee maanden in Australië geboekt hebben. (Marijke, iets voor jullie? Fiets mag mee en 23 kilo bagage incl. tent.) In het vliegtuig hadden we nog een formulier in moeten vullen met persoonlijke gegevens en eventuele aangiftes. Hierop stond onder meer of je schoenen bij je hebt met grond eronder. Wij hadden ‘nee’ ingevuld. Van de Hollanders hoorden we echter dat bergschoenen, die wij droegen, door de douane gerekend worden tot ‘risico’ schoenen vanwege de eventuele grond die eronder zit. Je moet dat dus aangeven met ja. Nog maar snel veranderd. Op verkeerde aangiftes staan namelijk torenhoge boetes.
Na een uur in de rij staan, zijn wij aan de beurt. Alles wordt handmatig gecontroleerd. De visumaanvraag van Australië heeft hij niet nodig, die wuift hij weg. Dag € 40. Er wordt met rood een cirkel gezet op het formulier bij schoenen en we mogen door.
Later koffers pakken en nog eens door de douane, deze ziet onze rode cirkeltjes en stuurt ons weer naar een andere lange rij. Hier word je opnieuw gecontroleerd. Als wij aan de beurt zijn, kijkt hij naar onze schoenen en zegt: ’Dry and clean.’ We kunnen door.
In de taxi horen we dat het morgen 41 graden wordt.
Als we bij het hotel staan in te checken op de 1ste etage komt Antoinette er na vijf minuten achter, dat ze haar computertas kwijt is. Bij het uitstappen heeft ze hem op de stoep gezet. Als ik naar beneden sprint, komt er net een mevrouw aan om te vragen of de tas van iemand in het hotel is. Ja dus!!
Wat een lucky day vandaag.
We zijn weer drie uur op jullie thuisblijvers uitgelopen.
We slapen niet al te best met een lawaai makende airco en een piepend afzuigsysteem.
Melbourne is een drukke stad, veel hoge gebouwen met daartussen geklemd oude lage gebouwen of kerken. Er zijn veel daklozen, sommigen slapen op matrassen voor deuren van nooduitgangen of de minder gelukkigen op de banken. De tram is hier gratis. Het is bloedheet, de temperatuur loopt op tot zo’n 43 graden. De Sherlock Holmes bar geeft verkoeling.
Gelukkig morgen minder warm en weg uit Melbourne.