Bali - Den Haag

Op Bali heeft de stappenteller het rustig gehad. We hebben gedronken, gegeten en op het strand gelegen. Intussen spookte het virus met regelmaat door ons hoofd. Bij de andere Hollandse toeristen merkte je dit ook. Mensen zochten elkaar op, er heerste een zekere onrust. Veel mensen lieten hun vluchten omzetten. Gelukkig voor ons, na onze vertrekdag van 24 maart. Wij hielden ons braaf aan de Hollandse regel 'anderhalve meter afstand'. Een groep Brabanders die het onderling erg gezellig had, deed niet zo moeilijk. Ze maakten uitstapjes en zaten gezellig met elkaar te borrelen. Twaalf personen binnen de zes meter. Wij sloegen het op gepaste afstand gaande en snapten echt niets van dit gedrag.

Zondag 21 maart waren we een beetje opgelucht, we konden online inchecken bij Singapore Airlines. Gelukkig, wij vertrekken nu zeker 24 maart. Het rare was wel dat we op de site van Singapore Airlines het volgende lazen: 

‘Travel restrictions are in place around the world to contain the spread of Covid-19. With effect from 23.59 hours on 23 March 2020: All short-term visitors: No entry or transit through Singapore.’ Wij dachten toen nog dat dat alleen gold voor reizigers die er kort verbleven….

Antoinette werd maandag 22 maart na een onrustige nacht, rond zes uur wakker. Ik controleerde nog even de mail en zag een bericht van ons reisbureau,‘Walkabout’, met hierin de volgende regel: 

‘Dat betekent grote onzekerheid en de waarschijnlijkheid dat voor vertrekkers vanaf dinsdag 24 maart de vlucht via Singapore niet toegestaan is.’

De stoppen sloegen bij ons nog niet helemaal door, maar ik zal jullie de taal besparen die er uit onze monden kwam. We speurden gelijk het internet af voor een alternatieve vlucht naar huis. We vonden er één, deze zou ’s middags om 16.00 uur vertrekken. ‘Doen’, zeiden we in koor. Om 7.16 uur, hadden we een vlucht geboekt, de boarding passen bij de receptie laten printen en waren we ‘wat’ euro’s lichter. Maar het belangrijkste was geregeld; we hadden een vlucht naar huis!

We besloten eerst wat te gaan eten, daarna de koffers te pakken, om vervolgens de rekeningen te betalen en tenslotte met de taxi naar het vliegveld te gaan.

Na het ontbijt bleken er veel Nederlanders het nieuws gehoord te hebben en iedereen probeerde weg te komen. Of dat gelukt is, weten we niet. 

Wij namen afscheid  van het personeel, zeer vriendelijk mensen, die een moeilijke tijd tegemoet gaan. Ze zijn al gekort op hun salaris en ik zie de toeristen niet zo snel terugkomen. 

Het  eerste stukje van de vlucht ging van Denpasar naar Jakarta met Garuda Airlines. 

In de tussentijd kreeg ik bericht van Singapore Airlines dat onze vlucht de 24ste vervroegd was. We zouden niet om 20.00 uur vertrekken, maar om 13.00 uur. Dit betekende dertien uur na sluiting van het vliegveld van Singapore. Wat een miscommunicatie!

Het toestel waarmee wij naar Jakarta vlogen was voor 1/3 deel leeg. De middelste stoel van de drie was onbezet, zodat je geen directe buur had. Antoinette zat een stoel verwijderd van een Spanjaard. Gelukkig hadden wij van ons hotel in Sanur mondkapjes gekregen. Je bent zo gefocust op wie er naast je zit, wie er hoest of niest. Want hoe je het ook wendt of keert, je wilt niet besmet worden. De landing in Jakarta ging niet geheel vlekkeloos, het vliegtuig zwalkte over de baan!

Na ruim twee uur wachten, konden wij met de KLM onze reis naar de volgende stop, Kuala Lumpur, vervolgen. Het vliegtuig was maar halfvol. In Kuala Lumpur zouden er veel mensen aan boord komen. De vlucht was overboekt volgens een stewardess, maar zij dacht dat niet iedereen mee mocht die geboekt had. De vlucht was alleen voor mensen uit de Schengenlanden. 

In Kuala Lumpur moest iedereen het vliegtuig verlaten en zijn spullen meenemen. Het vliegtuig zou ontsmet worden. Wij moesten van boord, een klein rondje lopen van nog geen 100 meter, maar wel door de douane, dus schoenen uit, riem los, iPad uit de tas, horloge los, alles uit je zakken etc. Iets wat we vandaag al twee keer eerder gedaan hadden.

Wij wilden wel vooraan blijven in de rij, want mijn zus was eens geweigerd op een vlucht van de KLM, omdat de reis overboekt was. Toen dat gebeurde stonden we behoorlijk achter in de rij. We moesten er niet aan denken dat dit nu zou gebeuren met ons.

Bij het boarden werden de passagiers in vier groepen verdeeld. Wij behoorden tot de laatste groep die aan boord mocht. Nu had ik al gezien dat een van de dames bij de balie eigenlijk een leesbril moest hebben. Dus toen de derde groep moest komen, gaf ik mijn paspoort met daarin de boarding pas op zijn kop aan haar en hield ‘m stevig vast. Antoinette hield haar duim op haar stoelnummer. Het resultaat was dat wij door konden lopen. De nieuwe passagiers waren vooral backpackers en jonge gezinnen.

Kort na het opstijgen vertelde de piloot dat dit een repatriëringsvlucht was en dat er vanwege het coronavirus minimale service zou zijn. Er zou één keer rond gegaan worden met eten en drank. Er werden bovendien geen alcoholische dranken geschonken i.v.m. het virus. Ik wist niet dat alcohol het virus goed liet gedijen. Je moest de bagageklep zelf openen en sluiten en je kon zelf water en een snack halen. 

Het eten werd om 03.00 uur rondgebracht; rijst met rendang! De crew kwam heel af en toe kijken, sommigen met mondkapjes.

Op Schiphol werden we opgehaald met twee wagens. Wij konden in onze eigen auto naar huis en Joyce en Michiel in de andere. Zo vermeden we te nauw contact. 

’s Middags kwamen Patrick en Nouri even in de tuin op bezoek. 'Nee, niet binnen en we blijven op afstand van elkaar.’ Het was warm door de zon, maar het haalde niet bij de warme knuffel waar we op gehoopt hadden.

We kunnen terugkijken op een reis met enorm veel mooie, bijzondere en zeker spannende momenten. 

We realiseren ons maar al te goed dat de reis heel vervelend had kunnen eindigen. We zijn gelukkig gezond en wel weer terug in Nederland.