Russell, vrijdag 20-01-2012

Op weg naar Whangarei hebben we ten noorden van Auckland over een tolweg gereden. Alleen kun je de tol niet betalen via een tolhuisje, maar dat moet via het internet of bellen met een aardige dame, die het nummer van je auto en Visakaart wil weten. Dit wordt via borden aangegeven. Helaas geen pen binnen handbereik en bovendien rijd je 100 km per uur. Op borden, aan het einde van de tolweg, verschijnt ook nog eens de tekst dat je een misdaad begaat als je niet betaalt. Hoe nu te betalen? De dame aan de receptie in Whangarei weet raad en geeft ons het gratis telefoonnummer. Wij moeten wel zelf betalen, is niet bij de huurprijs inbegrepen. 'Gaat u ook nog terug, dan kunnen we dat meteen verrekenen.' Raar dat Maui dit niet geregeld heeft. Prijs: nog geen 3 euro per keer.

Hier heeft men iets gedaan aan het kerkbezoek, dat ze in Nederland ook zouden moeten doen. Het kerkbezoek is langs de wegen en in kleine dorpjes knap gestegen. Men heeft de kerkjes omgebouwd tot cafés! Zou onze aartsbisschop, jawel, Wim Eijk, hier wel achter staan?

Donderdagavond kwamen wij erachter, dat Russell niet zo'n goede plaats was voor twee nachten. Russell is alleen via een lange weg te bereiken. Ik wilde vanaf Russell verder naar het noorden, maar daar komt nu nog eens ruim 150 km bij. Russell ligt op een schiereiland en je moet helemaal via het zuiden terug, om naar het noorden te kunnen. De tocht zou voor een dag meer dan 600 km worden. Er is een lichtpuntje, er is een ferry dat scheelt 150 km. Wij zien nog wel wat we gaan doen.

Vrijdagmorgen gaan we via de oostkust naar Russell. We rijden zo ook nog eens langs de fotogenieke Whangarei Falls. Of we nog niet genoeg watervallen gezien hebben. De zon schijnt en de temperatuur is aangenaam.
Na de watervallen vertrekken wij naar Whale Bay. Onderweg komen we langs boomgaarden, weilanden en akkerbouwgronden, die net als in Ierland door stenen muurtjes, 80 cm hoog, van elkaar gescheiden zijn. Wie heeft die allemaal zo mooi opgestapeld?
Om de kilometer zie je wel een ander landschap. Ook de baaien hebben verschillende kleuren, zo kan de zee licht-, azuurblauw of groen van kleur zijn en het strand zwart, geel of van grind zijn.

Bij Whale Bay is het zo druk (alle parkeerplekken, 10 stuks, zijn bezet) dat we door trekken naar het strand bij Matapouri. Op de parkeerplaats vertrekt net een auto, zodat plek 16 vrij komt. Deze baai heeft een geel zandstrand van 2 km lang en op sommige plekken 50 m breed. Zodra we de handdoeken hebben neergelegd, verdwijnt de zon achter de wolken. Na een klein uur vertrekken wij en niet omdat wij verbrand zijn.
Bij Sandy Bay maken wij een wandeling over het strand en beklimmen de rotskust. Het zonnetje komt voorzichtig door. Langs de weg naar Russell meandert een riviertje. Het riviertje stroomt op sommige plekken 50 cm en op andere plaatsen 3 m lager langs. Het is een prachtig gezicht. Je ziet koeien op 'eilandjes' staan.

De camping op Russell is een top lokatie. Het strand is op 15 minuten loopafstand en wel via een voetpad en dat is echt uniek hier. Helaas verstopt de zon zich weer achter de wolken als we eenmaal op het strand liggen. Ik ga wel de zee in. Net niet, zij blijft wachten op de spaarzame momenten dat de zon doorkomt. We besluiten morgen in Russell te blijven. De weersvoorspellingen zijn erg goed en in Nederland zullen wij voorlopig de zon niet zien.
We moeten maar een keer terugkomen om het Noordeiland nog beter te bekijken. :)

zaterdag 21-01-2012
Morgen vertrekken wij hier vroeg om met de ferry via de westkust af te zakken naar Auckland, maar eerst genieten we zaterdag van de zon. Het is zeker 25 graden en er is duidelijk minder bewolking. 's Morgens verkennen we Russell, ooit bekend als Kororareka en het diende omstreeks 1900 als walvisstation. Het was bekend als het wetteloze stadje, met als bijnaam 'Hellegat van de Grote Oceaan'. Het is zelfs de eerste hoofdstad van NZ geweest. (1840) In Russell staat ook de oudste bewaard gebleven kerk van NZ: De Christ Church (1836). Charles Darwin was een van de stichters! Het stadje is een bezoek zeker waard. Het wordt steeds warmer en het strand begint te trekken. Net ligt op het strand te genieten en smeert zich, ter geruststelling voor de thuisblijvers, zeer regelmatig in. De zon is hier immers veel krachtiger. Ik lig heerlijk in het water. Net laat zich zelfs even zien en wordt door een golf verrast. Wat is NZ toch geweldig, wij weten nu wat het 'Zwitser Leven Gevoel' is!

Terwijl ik dit typ loopt er een weka op 50 cm langs mijn stoel. Het fototoestel ligt in de camper en als ik noodgedwongen de camera van de iPad gebruik, heb ik alleen de kont. De weka wil maar niet gefotografeerd worden door mij!