Overtocht en Wellington, zaterdag 14-01-2012

Elke camping is anders, zo heeft de een wasmiddel voor de vaat, de ander een muntje voor de douche en weer een ander een knopje, buiten de douche cabine, om het hete water aan te zetten. Nu ben ik bijna 58 jaar, de drank heeft al menig grijze cel aangetast, en het was daarom niet gek, dat ik vandaag een koude douche had, terwijl er toch duidelijk gezegd was, dat je 7 minuten warm water zou hebben mits je op het knopje aan de buitenzijde van de douche zou drukken. Vergeten dus.... Dienstplicht ben ik ontlopen door met Net te trouwen, dus toen het water maar niet warm werd, dacht ik, laat ik eens een bikkel zijn en blijven staan. Nou het werd een bikkeltje! Morgen toch maar weer een warme douche nemen.

Voordat we de overtocht begonnen eerst langs de apotheek pilletjes tegen zeeziekte gekocht op advies van Carli, NZ kenner. Bij het in checken bleek dat we ze waarschijnlijk niet hadden hoeven te kopen. De wind was gaan liggen en de zee werd omschreven als rustig. Het zonnetje scheen. De ferry was in Nederland gemaakt, bleek uit een bordje, dus wat kon er misgaan? De overtocht duurde 3 uur en 10 minuten. Alleen sta je al anderhalf uur van te voren in de rij en voordat je de boot afgaat, ben je ook nog eens een half uur kwijt, Je blijft tijdens de bootreis het Zuidereiland zien. Het Noordereiland lijkt vanaf de boot kaler. Trouwens een 11 jarige jongen zwom de afstand van het Noorder- naar het Zuidereiland in 4 uur en 17 minuten. Dit is wel het smalste stuk. Wij hadden het ook graag geprobeerd, maar een camper op je rug leek ons niet zo raadzaam.

Net blijft geliefd bij de vliegende beestjes. Op de boot werd ze in haar rechterhand geprikt door een wesp. De angel bleef in haar hand steken. De EHBO bracht redding.
Op de ferry stond een oldtimer uit 1912, een pracht exemplaar. De bezitter was er zuinig op en had de koplampen e.d. ingepakt om ze te beschermen tegen het zilte water. Dat het niet veel geholpen heeft kan je op de foto's zien.

Eenmaal van boord was het wel wennen aan de drukte hier in Wellington. Pat respect hoor, links rijden, geen navigatie en dan ook nog alleen in de auto. Wij hebben ogen en oren tekort met zijn tweeën. (niet gek, ik ben brildragend en 20% doof aan beide oren)

Morgen zullen wij Wellington eens gaan bekijken (met de bus). Dit voor de achterblijvers die gek zijn op steden.

Zondag, 15-01-2012, namen wij om 11.00 de bus. (Dan kan ik mooi een biertje drinken vanmiddag in de stad. Ik rijd hier niet met een biertje op.) Een dagkaartje kost ongeveer € 6,00. Wij moeten ongeveer twintig km met de bus om in Wellington te komen. Wij zien alleen maar laagbouw en dat snappen we niet. Er stonden ook flats in Wellington. Achteraf zaten we pas in Petone een voorstadje.
Het waait hard in Wellington, je kunt tegen de wind leunen. Je ziet haast geen dames met een rokje/jurkje aan en als ze er een aan hebben, houden ze het angstvallig naar beneden. Hier zijn alle winkels op zondag open, maar het is totaal niet druk. Wellington is de hoofdstad en er is tevens het parlement gezeteld. Je vindt er oude (rond 1865) en moderne gebouwen naast elkaar.
Wij besluiten te beginnen in het Te Papa Tongarewa, beter bekend als het Museum of New Zealand. Het is een van de grootste nationale musea ter wereld. De tentoonstellingsruimte heeft een grootte van drie voetbalvelden. Het valt op, dat er geen toegang wordt geheven en je je spullen gratis in bewaring kunt geven. Op sommige plaatsen staan glazen kasten voor een vrijwillige donatie. Er lopen veel ouders met kinderen rond. Er is veel te zien en te doen. (een museum en een Haags Museon tegelijk) Na drie uur hebben wij iets opgestoken van het ontstaan van NZ, de flora en fauna, de eerste bewoners en hun gewoonten en hoe een aardbeving aanvoelt in het 'Earthquake House'. Wij kunnen het museum gerust nog een keer bezoeken, want er was nog veel meer te zien. (Dus Fred, plan maar minstens twee hele dagen in voor je volgende stedentrip naar Wellington).

Hierna zijn we door de stad gelopen. In Dunedin vielen de banken al op, maar hier vind je elke 50m wel een cashpoint. (pinautomaat) De hoge moderne gebouwen zijn van banken of van verzekeraars.
Het was even zoeken naar de 'Old Government Buildings'. Oude houten gebouwen uit 1870, maar toen we even later lazen dat het in een steenimiterende stijl gebouwd was, beseften we, dat we er al enige tijd voor stonden. In de 'Wellington Cathedral Church of St. Paul' hebben we nog even een kaarsje opgestoken. Dit is in de meeste kerken niet mogelijk. Deze kerk is pas in 1998 voltooid na een bouwperiode van verschillende decennia, het heeft een orgel van (speciaal voor Tenson) 4000 pijpen en kenmerkt zich door verschillende bouwstijlen. Later nog naar de 'Cathedral Church of St. Paul' gegaan. Dit is een houten kerk uit 1866. Een trouwdienst was net afgelopen, zodat wij deze kerk ook van de binnenkant konden bezichtigen.
Tussen al deze bedrijven door bezocht Net nog even een Esprit winkel en zag ze weer een paar oude wagens. Ik weet niet waar ze gekker van is, mij niet meegerekend natuurlijk.

Morgen vertrekken we naar Ohakune. Deze plaats ligt 290 km verder in het binnenland.