Kerst bij de familie, zondag 25-12-2011

We hebben hier een onvergetelijke kerst meegemaakt en niet alleen, omdat het buiten 30 graden was. Alle neven, nichten en hun kinderen vieren hier om de twee jaar gezamenlijk kerst. Dit jaar was Jane aan de beurt om het feest voor zo'n 30 man te organiseren. De een zorgt voor kippen en een heus varken aan het spit, anderen voor een gerecht, drank en weer anderen voor het toetje. Er stonden drie koelkasten, een vriezer en een koelbox om het eten en de drank te koelen. Wij werden ontvangen als ere gasten. De familie is blij als er iemand uit Nederland overkomt, en zeker als dit gebeurt op het twee jaarlijkse 'Bokken' kerstfeest. Bij Chrissie verbleef Joris, een achterneef van haar moeder. Behalve dat er gegeten werd, werd er gesport. Ik moest er aan geloven, om in de tuin te golfen. Er moest een bal in een van de twee emmers geput worden. Nadat iedereen had gemist, was ik aan de beurt. Ik kon gelukkig niet meer afgaan, missen was geen schande. Bij de eerste twee pogingen rolde de bal nog geen meter weg, maar bij de derde poging vloog de bal door de lucht ver over de emmers het weiland in. Dat werd zoeken.

Antoinette had van de zijkant alles aangezien en hield het bij een punch! Volgens Net drink je het net zo makkelijk als sangria en de volgende ochtend voelt het net als sangria. Na het golfen werd het cricket spel door de jeugd beoefend. Een paar biertjes later moesten de oudjes er natuurlijk ook aan geloven. Joris en ik snapten niets van de regels, maar een balletje gooien met effect moest toch niet zo moeilijk zijn op jongens van 11 en 14 jaar. Dat bleek goed fout. Ze sloegen de ballen alle kanten op. Door goed vangwerk, van anderen, was ik snel klaar met gooien, maar dan ben je aan slag. Zo'n knuppel, een bat, is knap wennen, maar zolang de werper geen wicket raakt, blijf je aan slag. Gelukkig wel enkele ballen geslagen en dus runs kunnen lopen. De zonen van Leo zitten op cricket. Ze spelen binnenkort een wedstrijd en wij zijn uitgenodigd om te komen kijken. Vele biertjes later werd er kleiduiven geschoten, "clayton target shooting", in een weiland waar hun koeien stonden. Toen ik zag hoe ze de duiven raakten, heb ik gepast onder het mom van dat ik de koeien niet wilde raken.

Er lagen, net als bij Leo, cadeautjes onder de boom. Bij Leo kregen we een mooi boek over deze streek een sculptuur van de NZ varen en een NZ paraplu, die wij hier niet willen gebruiken. Bij Jane lag een voucher voor een boottocht over de Clutha onder de boom. Te gek! En wij hadden alleen een ijstaart die erg lekker was (very nice) en een paar flessen drank meegenomen. Op het eind van de avond besloten we om de volgende dag een fietstocht te maken.

's Avonds bij Leo op muggen en mottenjacht gegaan. Door al de deuren en ramen open te zetten, hopen we op een beetje verkoeling, maar met lichten aan trekt dat wel veel ongenodigde vliegende gasten aan. Ik heb, vanwege mijn lengte, tientallen beesten moeten vermoorden.

Antoinette en ik hebben nog een ontdekking gedaan. In NZ kunnen veel toiletten en badkamers in huizen niet op slot. Wat blijkt, als een deur open staat, dan is de ruimte vrij. Ja dames en heren en ik moet, na een bezoekje aan de kleinste ruimte, de deur open laten staan! Ik denk dat hier binnenkort ook alle deuren van haakjes worden voorzien.