Droomvlucht, dinsdag 20-12-2011

Toch nog even iets over gisteren. We zaten lekker in de zon, maar toen de zon achter de bergen zakte werd het frisser. We besloten in de camper te eten. We hadden onze spullen nog niet in de auto, of er kwam een camper, met twee vrouwen erin, zij parkeerden hun camper binnen anderhalve meter van ons. Veertig plekken vrij. Mijn, lees Leodonis zijn, uiterlijk werkt hier dus ook. De zon heeft zijn werk gisteren trouwens goed gedaan. We kleuren al aardig. (rood).

Vanochtend vroeg uit de veren, want wij gingen naar de Efteling, voor de droomvlucht. Ene Suijkerbuijk heeft ons een nog niet betaalde ballonvlucht aangeboden, maar toen wij de mand zagen, bij de hippie in Methven, dachten wij dat hij ons niet meer terug wilde zien en hebben toen besloten voor deze droomvlucht. Het was een enorme ervaring om met een helikopter te vliegen. Het lijkt wel of je vliegt als een vogel. Je stijgt tegen de hellingen tot een hoogte van meer dan 2000 meter. Ergens boven land je in de sneeuw. We hadden gehoord, dat je dichte schoenen moest dragen, geen tassen bij je mocht hebben, je hoofd laag moest houden bij het in- en uitstappen, het belangrijkste echter was, dat je warm gekleed moest zijn. Het was vanochtend echter al bloedheet, wij waren dus te warm gekleed. Je weet niet waar je moet kijken. De piloot wilde voor ons steenbokken scoren. Hij kwam echter niet verder dan de bok naast hem. Echt alles is mooi. Je ziet hier op de gekste plaatsen mensen staan, omdat er weer iets moois te zien is. Wij zelf ervaren het alsof we voor het eerst in het buitenland zijn. Je wilt alles vastleggen.

's Middags hebben we de Hooker Valley Track gelopen. Het was een waar genot, zoals de naam al voorspelde. Je maakt een wandeling door de natuur. Gelukkig heeft Patrick ons wandelschoenen aanbevolen. Ik had hier anders op mijn tennisschoenen gelopen en daar had ik niet aan moeten denken. Tijdens de track moesten wij over twee hangbruggen. Knap hoe de Kiwi's dit gedaan hebben. Antoinette moest even testen hoe het met mijn hoogtevrees was en ging vlak voor zij weer vaste grond onder haar zolen had even lekker wiebelen, de schat! Tijdens de wandeling hebben wij beiden 'een steen verlegd in de rivier'. Wij waren duidelijk niet de eersten. Enkele andere giants waren ons voor geweest. Op de terugkeer hoorden wij een enorm gebulder alsof er een vliegtuig overvloog. Dit was echter niet het geval. Van een berghelling kwam een lawine naar beneden. Na de tocht nog even naar Mount Cook Village gereden, hier was echter niets te beleven. Dat is wel vervelend, want we zouden er brood voor morgen vroeg kopen. :)

Moeder de koffie smaakt best, zeker als je al een week geen koffie gedronken hebt. Morgen vertrekken we naar Dunedin, Gerdine zit al vol spanning op mij en al die zoenen van haar tantes te wachten.